In 1998 vond er een aantal gebeurtenissen plaats, waardoor de leden van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) en een aantal overheden een betere samenwerking noodzakelijk vonden om de strijd tegen dopinggebruik in de sport systematischer en eenduidiger aan te pakken. Ze streefden naar harmonisatie van de antidopingregels, de dopinglijst en de sancties. Dit leidde op 10 november 1999 tot de oprichting van het Wereld Anti-Doping Agentschap, ofwel the World Anti-Doping Agency (WADA).
WADA zette het Wereld Anti-Doping Programma op, bestaande uit drie niveaus:
WADA heeft in 2003 voor het eerst de Wereld Anti-Doping Code (de Code) opgesteld. De Code vormt wereldwijd de basis voor het antidopingbeleid en is vlak voor de Olympische Spelen van Athene – in augustus 2004 – van kracht geworden. In de Code is onder meer opgenomen wat de definitie van doping is en welke sanctie(s) en dopinglijst gehanteerd worden. Dankzij deze harmonisatie van de regels worden sporters, ongeacht de tak van sport of het land waar ze wonen, op dezelfde manier behandeld. Op 1 januari 2021 is er een nieuwe versie van de Code in werking getreden.
Naar aanleiding van de Code is in Nederland het Nationaal Dopingreglement opgesteld die door elke door NOC*NSF aangewezen topsportbond dient te worden vastgesteld.
De Code dient als basis voor de International Standards. Deze bestaan uit:
Organisaties die zijn aangesloten bij WADA zijn, net als bij de Code, verplicht om de Internationale Standaarden over te nemen en uit te voeren.
Het derde niveau bestaat uit de Model Rules, Guidelines & Protocols. Deze dienen o.a. als ondersteuning bij het implementeren van het antidopingprogramma.