'Te vroeg in Marseille, burgemeester woedend'

RONDE VAN FRANKRIJK

RIJSWIJK (ANP) - De historische aanval van Eddy Merckx naar Marseille, de tweestrijd tussen Greg Lemond en Laurent Fignon. Met de start van de 100e Tour de France in het verschiet ligt terugkijken op de rijke geschiedenis voor de hand. Twee oud-renners, ieder uit een andere generatie, over hun tourhoogtepunten.

Rini Wagtmans reed vier keer de Tour, twee keer eindigde hij in de top 10. Ook won hij drie etappes. ,,Het eerste wat me te binnen schiet is een rit naar Marseille in de Tour van 1971 die begon op een berg. Eddy Merckx, mijn ploeggenoot, had tijd verloren op Luis Ocana. Op de rustdag verkenden we de afdaling om de volgende ochtend meteen in de aanval te gaan. Merckx pakte 2 minuten terug op Ocana, die later trouwens na een val uitviel, en won de Tour. We waren die dag veel te vroeg in Marseille, de burgemeester was woedend.''

Bij twee andere hoogtepunten was hij zelf niet actief betrokken. Wagtmans gaf Johan van der Velde al lang tips en zat op het puntje van zijn stoel toen hij zijn streekgenoot in de Tour van 1983 op weg naar Morzine op kop zag rijden. ,,Ik had niet lang daarvoor gedroomd dat Johan op het podium zou eindigen in Parijs. Dat had ik hem ook verteld. Ik genoot ongelooflijk, totdat Johan op de Joux-Plane het ravijn indook.’’

Ook zijn derde moment heeft een zon- en een schaduwzijde. Het gaat over de Kazak Aleksandr Vinokoerov, met wie Wagtmans al jaren een band heeft. ,,Aleksandr kwam in de Tour van 2007 zwaar ten val maar won daarna een tijdrit en een bergetappe. Ongelooflijk knap, vond ik het. Tandenknarsend vernam ik later dat hij op doping was betrapt.''

Leon van Bon reed tien keer de Tour. De strijd tussen Greg Lemond en Laurent Fignon om de eindzege in de Tour van 1989 is voor hem hét moment uit de tourhistorie. ,,Het spaghettistuur van Lemond, het kleine tijdverschil waarmee die Tour beslist werd. Het was opzienbarend.’’

Drie jaar eerder was er de strijd tussen Lemond en Bernard Hinault, ploeggenoten en rivalen. ,,Die machtsstrijd was heel boeiend, ze kwamen nog een keer tegelijkertijd over de finish, alsof er niets aan de hand was in die ploeg. Het was een mooie strijd der generaties, tussen een renner in opkomst en een die zijn positie wilde verdedigen.’’

Voor een derde voorkeur put Van Bon uit eigen ervaring. Niet een van zijn drie eigen ritzeges, maar die van Robbie McEwen, een ploeggenoot bij Rabobank, in 1999: ,,Er was heel veel commentaar op Robbie, hij kreeg ook geen contract meer bij Rabo. Ze vonden het een ‘net-nietrenner’. Robbie vocht zich door de Tour en won op de slotdag in Parijs. Later is natuurlijk gebleken dat hij veel meer was dan net niet.’’